زنبورک
ساز زنبورک، که به آن هارپ یهودی هم گفته می‌شود یک ساز قدیمی با ساختاری به‌ظاهر ساده است. باستان‌شناسان می‌گویند قدمت این ساز به قرن ۴ میلادی برمی‌گردد و اگرچه خاستگاه دقیق آن مشخص نیست، اما نخستین نقاشی‌های به‌دست آمده از این ساز نشان می‌دهد که ریشه آن به کشورهایی مثل مغولستان و چین برمی‌گردد، ساز زنبورک یکی از سازهای تیغه‌ای از رده خود صداهای دهانی است. این ساز از یک میله یا زبانه قابل انعطاف فلزی یا از جنس خیزران تشکیل شده که به یک قاب متصل است.
روش نواختن:نوازنده ساز زنبورک میله را در دهان خود قرار داده و با انگشتش میله را به لرزش در می‌آورد و تولید نت‌هایی می‌کند. نوازنده، قاب زنبورک را در میان دندان‌هایش می‌گیرد و با اینکار آرواره و دهان او به عنوان تشدیدگر صدای ساز عمل می‌کند.
ساز زنبورک از همان ابتدا از چوب، فلز، استخوان و به‌طور کلی چیزهایی ساخته می‌شد که در طبیعت و در دسترس انسان بود. این ساز از یک زبانه فلزی یا چوبی تشکیل شده که یک طرف آن به یک بدنه (فرام) گلابی‌شکل وصل است. این بدنه یک حفره رزونانس را شکل می‌دهد که نوازنده آن را در دهان خود نگه می‌دارد و زبانه ساز را فعال می‌کند. به این صورت که یا با انگشت‌ها آن را به صدا در می‌آورد یا به میله‌ای که در انتهای ساز است ضربه می‌زند.
